در هُرمِ گرمایِ عشق و خُشکیِ گلویِ بغض گِرِفته و قلبی مُضطَرِب که حسّی دارد از جنسِ نیاز؛ در جٌستجویِ

خنکایِ نسیمی هستی، که آرامش را به تو هدیه دهد .نسیمی به لطافتِ شَبنم های صبحگاهی و سجودِ

سحری،هرچه می گردی ، نمی یابی ! می دانی چرا ؟ چون نمی دانی عاشِق و معشوق وحدت دارند ، تو

خود،دنبالِ خود می گردی ،اگر لوحِ اسرارِ وجودِ خود را بِگُشایی در سطر، سطرِ آن می بینی که نوشته است

مَن عَرَفَ نَفَسَه فقد عَرَفَ رَبَّهَ

انشاء الله این وبگاه مجددا چند روز دیگر به مدد شهدا افتتاح می شود